Hoi allemaal!

Hier een mailtje vanaf de laptop van de kok van Lake Pedder Chalet, het hotel waar we op dit moment verblijven en werken. Het hotel bevindt zich in het plaatsje Strathgordon, in het ‘wilde westen’ van Tasmania, daar waar de bewoning al meer dan 100 kilometer op is gehouden en er geen telefoonbereik of gewone internetverbinding is. We hebben alleen internet via de satelliet en dit is beperkt te gebruiken. (Downloaden en skypen gaat helaas niet, anders kan het hotel geen mails meer ontvangen en versturen) Omdat onze laptop nog niet zo oud is past de enigszins verouderde internetkabel niet, dus dat maakt het nog lastiger om contact te maken met de buitenwereld. (We hopen dat de verbinding snel genoeg is om ook wat foto’s te plaatsen bij dit verhaal) Gelukkig zijn onze collega’s erg aardig en behulpzaam, dus mochten we even de laptop van de kok lenen om een berichtje de ‘echte wereld’ in te sturen.

Omdat het hotel zo afgelegen ligt van de bewoonde wereld voelt het soms echt alsof je in een cocon leeft, met af en toe een krant die een gast mee heeft genomen uit de bewoonde wereld. Naast onze vaste dagelijkse shift in het hotel spelen we veel spelletjes, doen wandelingen in de omgeving en zwemmen we veel in het overdekte zwembad dat bij het hotel hoort. We hebben tot nu toe heel veel geluk gehad met het weer, veel zon en amper regen, terwijl het gemiddeld zo’n 290 dagen per jaar regent hier.

Het hotel met 80 kamers wordt gerund door een echtpaar, (Nevil en Susan) op middelbare leeftijd en het enige vaste personeel dat ze hebben is een kok, een jongen uit India van onze leeftijd en een parttime schoonmaakster. Wij zijn samen met nog een Engels meisje en een oudere Aussie tijdelijk in het hotel aan het werk om ze een beetje te helpen. Omdat het vrij lastig is om zo’n groot hotel te runnen met z’n tweeën en het zo afgelegen ligt is het elke dag weer een verrassing wat er gaat gebeuren. Dat betekent dat we ze in ieder geval goed kunnen helpen de boel op orde te krijgen en dat ze daar waarschijnlijk ook wel blij mee zijn.

Er komen hier veel groepen ‘bikers’ die op hun ronkende motoren de weg naar Strathgordon op razen. Deze weg is een van de populairste van Australië omdat er geen stoplicht of politie is en de weg goed onderhouden en het uitzicht over de meren en bergen fantastisch is. Dit zijn eigenlijk altijd super leuke en gezellige mensen, die altijd praatjes willen maken. We kregen zelfs laatst een telefoonnummer van iemand om koffie te komen drinken als we ooit nog eens bij hun in de buurt komen in de staat New South Wales. Ook zijn er groepen vissers en wandelaars die in het hotel komen lunchen, dineren en/of slapen. Eigenlijk leuke en makkelijke gasten allemaal.

We zijn 1 maart aangekomen bij het hotel en blijven nog tot eind maart. Begin februari zijn we vanuit Melbourne met de boot naar Devonport (Tasmania) vertrokken. Vanuit daar zijn we vanaf de noordkust doorgereisd naar de zonnige oostkust. De Bay of Fires en Freycinet national park waren enkele bestemmingen op deze reis. De stranden waren wit, met oranje- rode rotsen, met azuur blauw water. Heel mooi allemaal. Na de oostkust zijn we een paar dagen naar Bruny Island gegaan. Zuidelijker kan bijna niet. We moesten een ferry van 20 minuten nemen om naar het eiland te komen. Op Bruny Island was het vrij fris, maar ook hier hadden we geluk met het weer. Het is een bijzonder eiland met witte wallibi’s, zeehonden, pinguïn kolonies met nesten in de duinen, echidna’s en heel veel wilde natuur en lege stranden. We hebben de pinguïns ’s avonds aan land zien komen om hun jongen te voeren in de duinen, witte wallibi’s zien rondspringen in de open velden tijdens een wandeling en zeeleeuwen zien springen in het water langs het strand waar we kampeerden. Het was een heel bijzonder ‘toetje’ van onze reis door Tasmania voordat we weer gingen werken. We zijn vanuit Bruny Island via een citytripje in Hobart doorgereden naar het hotel in Strathgordon.

Eind maart gaat de reis weer verder. We zouden eerst nog wat verder rondreizen op Tasmania, maar we hebben nog een extra adresje in Tasmania gevonden, dat ook meetelt voor de dagen van ons visum. We zijn van plan nog twee weken te gaan werken op een geitenboerderij, waar ze kaas maken en een koffie café hebben, een half uur boven Launceston. Op 14 april reizen we terug naar het vasteland. We hebben dan een week om richting Griffith te rijden, een plek in de Outback, vlakbij de grens van Victoria en New South Wales. We gaan hier een maand werken op een boerderij met B&B. Samen met de dagen die we in de kersen hebben gewerkt en de dagen die we in april gaan werken bij de geitenboerderij komen we dan op genoeg dagen om in aanmerking te komen voor een visumverlenging van een extra jaar (mochten we dat willen).

Hoe gaat het in Nederland met jullie? Is de lente inmiddels al begonnen? We zijn benieuw hoe het met jullie gaat en zullen ondanks gebrek aan telefoonbereik en goede internetverbinding de komende weken ons best doen om af en toe contact te zoeken met de ‘echte wereld’ ;)